Hier in Montana mogen we nu gerust stellen dat we een witte Kerst zullen hebben! Het is alweer een tijdje aan het sneeuwen en het witte poeder begint meer en meer op te hopen. Het is moeilijk om de juiste diepte te meten gezien de harde winden van vorige week de sneeuw overal hebben opgewaaid, maar op de meeste plaatsen ligt nu toch rond de 20 en 30cm. En als dat nog niet genoeg is verwachten ze voor kerstavond en kerstnacht weer maar eens een verse lading sneeuw!
De koude is nu wel een stuk meer verdraagbaar dan vorige week. De wind is gaan liggen en er zijn veel meer wolken deze week en die zorgen ervoor dat het een beetje warmer aanvoelt, hoewel het kwik nog altijd wel gestaag onder de -10C blijft.
De kerstfeesten zijn eigenlijk gisteren al begonnen. We zijn bij mijn schoonvader mosselen en kaassoufflé gaan eten. Vanavond zijn we uitgenodigd bij de ex-stiefmoeder van Angela, voor kerstavond gaan we prime rib eten bij de schoonmoeder en op kerstdag gaan we naar Angela's zuster! Druk programma dus!
Ik wens iedereen schitterende feestdagen en alvast een gelukkig Nieuwjaar!!
dinsdag 23 december 2008
dinsdag 16 december 2008
Brrr
Het is hier al een paar dagen berekoud en de vooruitzichten zien er niet echt beter uit! Vorige week zaten we nog rond de +5 en +10 Celsius overdag, maar daar is vrijdagnacht een abrupt einde aan gekomen toen er een arctisch front is doorgekomen met sneeuw, wind en vallende temperaturen. De temperaturen geraken sinds zaterdagnacht bijna niet hoger dan -20, maar dat heb ik hier al wel eens meer meegemaakt. Wat het deze keer echt super koud maakte was een straffe noordoosten wind die aan 40/50 km/u waaide en zo voelde het de afgelopen dagen aan als -40! Dat was er toch een beetje te veel aan hoor! Op dit moment is het nog altijd -24 maar de wind is eindelijk een beetje gaan liggen en dat voelt echt stukken beter aan.
Met zulke koude temperaturen komen verschillende gevaren: Niet alleen kan je frostbite krijgen na amper een paar minuten buiten te blijven, maar de elektriciteit kan gemakkelijk uitvallen doordat de kabels bevriezen en afbreken (zeker met de wind); rivieren en beken bevriezen en er ontstaan ijsdammen die voor overstromingsgevaar kunnen zorgen wanneer het water een andere weg zoekt naar beneden; de wegen zijn zo bevroren dat de sneeuw er op vastvriest en sneeuwruimers de onderste laag niet kunnen afschrapen, waardoor de wegen nu 1 grote ijsbaan zijn. En als je een ongeluk hebt bestaat het reële gevaar dat je doodvriest voor iemand je kan komen helpen, vooral in de iets meer afgelegen gebieden.
Voorlopig ziet het er niet naar uit dat het echt gaat opwarmen. Morgen en overmorgen zou het een klein beetje minder koud worden (misschien geraken we wel boven -10 uit!) vlak voor een nieuwe winter storm aan de deur komt kloppen met meer sneeuw, wind en opnieuw een inval van arctische lucht.
Ach ja.. We hebben zo lang moeten wachten op de echte winter dat we nu eigenlijk niet mogen klagen dat het hier is! Zolang de verwarming hier in huis blijft werken is het allemaal zo erg niet, en als de wind een beetje kalm blijft kunnen we de koude nog wel trotseren, vooral vanaf donderdag wanneer de skigebieden allemaal 7 dagen op 7 opengaan voor de kerst vakantie. :)
Met zulke koude temperaturen komen verschillende gevaren: Niet alleen kan je frostbite krijgen na amper een paar minuten buiten te blijven, maar de elektriciteit kan gemakkelijk uitvallen doordat de kabels bevriezen en afbreken (zeker met de wind); rivieren en beken bevriezen en er ontstaan ijsdammen die voor overstromingsgevaar kunnen zorgen wanneer het water een andere weg zoekt naar beneden; de wegen zijn zo bevroren dat de sneeuw er op vastvriest en sneeuwruimers de onderste laag niet kunnen afschrapen, waardoor de wegen nu 1 grote ijsbaan zijn. En als je een ongeluk hebt bestaat het reële gevaar dat je doodvriest voor iemand je kan komen helpen, vooral in de iets meer afgelegen gebieden.
Voorlopig ziet het er niet naar uit dat het echt gaat opwarmen. Morgen en overmorgen zou het een klein beetje minder koud worden (misschien geraken we wel boven -10 uit!) vlak voor een nieuwe winter storm aan de deur komt kloppen met meer sneeuw, wind en opnieuw een inval van arctische lucht.
Ach ja.. We hebben zo lang moeten wachten op de echte winter dat we nu eigenlijk niet mogen klagen dat het hier is! Zolang de verwarming hier in huis blijft werken is het allemaal zo erg niet, en als de wind een beetje kalm blijft kunnen we de koude nog wel trotseren, vooral vanaf donderdag wanneer de skigebieden allemaal 7 dagen op 7 opengaan voor de kerst vakantie. :)
dinsdag 11 november 2008
Op zoek naar sneeuw
Vorige week waren we op bezoek bij de manager van het lokale skigebied. Hij heeft wat computer werk nodig, en gezien we elkaar min of meer kennen had hij aan mij gedacht in plaats van een dure computerwinkel. De deal: Ik repareer zijn computer en hij geeft mij 2 seizoenspassen ter waarde van $950. Eigenlijk was er niet veel mis met zijn computer, dus na een beetje opkuiswerk en de toevoeging van een beetje extra RAM geheugen was de klus geklaard. Deze namiddag gaan we de computer terug afleveren bij hem thuis, en dat is juist naast de skilift. Hopelijk ligt er intussen wat meer sneeuw, want vorige week was er amper een centimetertje op de grond.
Afgelopen zondag ben ik trouwens op zoek gegaan naar genoeg sneeuw om mijn nieuwe 'rock board' uit te proberen. Ik heb namelijk een 2e hands snowboard gekocht op de Ski Fair hier, voor zomaar even 5 dollar! Er waren een paar diepe krassen in, maar die heb ik snel opgevuld met wat p-tex en na wat "waxen" was het board weer bijna zo goed als nieuw.
Genoeg sneeuw was behoorlijk ver te zoeken. Ik ben op een forest service road (mormon peak road) naar boven gereden tot 6000 voet (net minder dan 2000m); en daarna nog eens 2000 voet met mijn eigen benen geklommen naar de top van Carlton Ridge. Daar was eindelijk (net) genoeg sneeuw: een 30-40 tal cm. Hier is een filmpje van mijn eerste afdaling van het 08-09 seizoen of eigenlijk meer een uitdaging om de honden te ontwijken:
Afgelopen zondag ben ik trouwens op zoek gegaan naar genoeg sneeuw om mijn nieuwe 'rock board' uit te proberen. Ik heb namelijk een 2e hands snowboard gekocht op de Ski Fair hier, voor zomaar even 5 dollar! Er waren een paar diepe krassen in, maar die heb ik snel opgevuld met wat p-tex en na wat "waxen" was het board weer bijna zo goed als nieuw.
Genoeg sneeuw was behoorlijk ver te zoeken. Ik ben op een forest service road (mormon peak road) naar boven gereden tot 6000 voet (net minder dan 2000m); en daarna nog eens 2000 voet met mijn eigen benen geklommen naar de top van Carlton Ridge. Daar was eindelijk (net) genoeg sneeuw: een 30-40 tal cm. Hier is een filmpje van mijn eerste afdaling van het 08-09 seizoen of eigenlijk meer een uitdaging om de honden te ontwijken:
donderdag 6 november 2008
Obama en het Amerikaanse politieke landschap
Iedereen zal het nu al weten neem ik aan, maar Obama heeft de verkiezingen gewonnen! We hebben goed gefeest afgelopen dinsdag, ook al is Montana in extremis toch nog in handen van McCain gevallen. Hier in Missoula zelf, een democratisch eilandje, heeft Obama gewonnen met 35 000 stemmen vs 20 000 voor McCain, dus dat geeft wel een beetje troost.
Deze presidentiële verkiezingen waren mijn eerste sinds we naar de States verhuisd zijn, en het was in ieder geval een interessante ervaring. Wat me vooral opviel is dat praktisch elke grote stad en/of universiteits-omgeving voor Obama heeft gestemd, terwijl rurale omgevingen consistent voor McCain hebben gestemd, behalve waar er een groot indianen-reservaat is, die hebben dan weer in grote getallen voor Obama gestemd. Historisch is dit geen verrassing, maar eigenlijk slaagt deze regels op niets.
Waarom zijn plattelandsmensen zo republikeins? Over het algemeen zijn deze mensen armer dan stadsmensen, en hebben ze meer nood aan staatshulp, dus is het tegen hun eigen interesse om voor de republikeinen te stemmen. Wat blijkt is dat rurale stemmers niet op economische maar sociale interesses stemmen, zoals rechten voor gays/lesbians, religieuze onderwerpen, wapens, abortus enz. (of de zogenaamde 3 G's: God, Guns & Gays). Het enige economische onderwerp dat hun interesseert zijn belastingen, en die moeten voor hun natuurlijk zo laag mogelijk zijn, want ze begrijpen niet wat in godsnaam positief kan zijn aan belastingen.
Het mag stereotypisch zijn, maar de gemiddelde plattelander is niet ongelofelijk intellectueel, en daardoor gaan meer complexe onderwerpen hun petje te boven. Daarbij zijn ze vaak geïntimideerd door mensen met groter intellect. Het is ook geen verrassing dat de Obama campagne speciale aandacht besteedde om zijn imago niet als intellectueel te bestempelen. Wat ook blijkt is dat plattelanders veel meer volgens hun zogenaamde geloof stemmen.
Over het algemeen zijn mensen in de States meer religieus geëngageerd dan in Europa, en vooral in het rurale Amerika kom je veel mensen tegen die hun geloof tot de letter volgen, of in ieder geval in verband met zaken die ze niet goed snappen, zoals gays, abortus, euthanasie enz. Dat de meeste religies net voor verdraagzaamheid zijn is bijzaak. Utah is een perfect voorbeeld van religieus geëngageerde stemmen. Het is 1 van de meest republikeinse staten, en dat heeft 1 grote reden: Mormonen. Ongeveer 62% van de Utah bevolking is mormoon, en hoeveel procent stemmen kreeg McCain? Yep, ongeveer 62%!
In ieder geval, gelukkig heeft de meerderheid van de Amerikanen toch gestemd voor de beste kandidaat!
Nu maar hopen dat hij zijn beloften kan waarmaken!
Deze presidentiële verkiezingen waren mijn eerste sinds we naar de States verhuisd zijn, en het was in ieder geval een interessante ervaring. Wat me vooral opviel is dat praktisch elke grote stad en/of universiteits-omgeving voor Obama heeft gestemd, terwijl rurale omgevingen consistent voor McCain hebben gestemd, behalve waar er een groot indianen-reservaat is, die hebben dan weer in grote getallen voor Obama gestemd. Historisch is dit geen verrassing, maar eigenlijk slaagt deze regels op niets.
Waarom zijn plattelandsmensen zo republikeins? Over het algemeen zijn deze mensen armer dan stadsmensen, en hebben ze meer nood aan staatshulp, dus is het tegen hun eigen interesse om voor de republikeinen te stemmen. Wat blijkt is dat rurale stemmers niet op economische maar sociale interesses stemmen, zoals rechten voor gays/lesbians, religieuze onderwerpen, wapens, abortus enz. (of de zogenaamde 3 G's: God, Guns & Gays). Het enige economische onderwerp dat hun interesseert zijn belastingen, en die moeten voor hun natuurlijk zo laag mogelijk zijn, want ze begrijpen niet wat in godsnaam positief kan zijn aan belastingen.
Het mag stereotypisch zijn, maar de gemiddelde plattelander is niet ongelofelijk intellectueel, en daardoor gaan meer complexe onderwerpen hun petje te boven. Daarbij zijn ze vaak geïntimideerd door mensen met groter intellect. Het is ook geen verrassing dat de Obama campagne speciale aandacht besteedde om zijn imago niet als intellectueel te bestempelen. Wat ook blijkt is dat plattelanders veel meer volgens hun zogenaamde geloof stemmen.
Over het algemeen zijn mensen in de States meer religieus geëngageerd dan in Europa, en vooral in het rurale Amerika kom je veel mensen tegen die hun geloof tot de letter volgen, of in ieder geval in verband met zaken die ze niet goed snappen, zoals gays, abortus, euthanasie enz. Dat de meeste religies net voor verdraagzaamheid zijn is bijzaak. Utah is een perfect voorbeeld van religieus geëngageerde stemmen. Het is 1 van de meest republikeinse staten, en dat heeft 1 grote reden: Mormonen. Ongeveer 62% van de Utah bevolking is mormoon, en hoeveel procent stemmen kreeg McCain? Yep, ongeveer 62%!
In ieder geval, gelukkig heeft de meerderheid van de Amerikanen toch gestemd voor de beste kandidaat!
Nu maar hopen dat hij zijn beloften kan waarmaken!
dinsdag 28 oktober 2008
Presidentiële Verkiezingen -7
Het is moeilijk om ernaast te zien, maar als iemand het toch nog niet wist: binnen welgeteld een week zijn het eindelijk verkiezingen! Het is geen geheim dat we zelf grote Obama supporters zijn, en we hebben grote hoop dat we na de laatste 2 afschuwelijke presidentiële verkiezingen nu toch eens mogen feesten.
Voor mij gaan deze verkiezingen niet alleen om economie en ziektezorg enz, maar het zal ook weer een openbaring zijn van hoeveel percent van dit volk gewoon... dom is. Het spijt me om het zo te zeggen, maar de gemiddelde republikeinse stemmer op dit moment heeft alleen maar te verliezen aan een republikeinse president.
De 3 grootste redenen die ik gehoord heb om op McCain te stemmen zijn de volgende:
1) Obama zal de belastingen verhogen.
2) Obama gaat onze vuurwapens afnemen.
3) Obama is een moslim terrorist.
Nu, deze redenen zijn natuurlijk belachelijk.. ten eerste zullen de belastingen voor de gemiddelde Amerikaan verlagen. Enkel mensen die meer dan $250 000 verdienen zouden wat meer betalen. En me dunkt dat ze dat zich wel kunnen veroorloven. Ten tweede heeft Obama nooit gezegd nieuwe wetten in te stellen tegen wapens (spijtig genoeg!). Ten derde is Obama christelijk opgevoed, en een terrorist is hij helemaal niet. En als hij nu moslim was, waarom zou dat een probleem zijn?
Ach... spijtig genoeg valt er over het algemeen met dergelijke mensen niet te discussiëren. 8 jaar wanbeleid en een desastreuze economie zijn voor hen blijkbaar niet genoeg om in te zien dat we nu meer dan ooit verandering nodig hebben. We kunnen alleen maar hopen dat alle mensen met een gezond verstand gaan stemmen... voor de juiste persoon.
Voor mij gaan deze verkiezingen niet alleen om economie en ziektezorg enz, maar het zal ook weer een openbaring zijn van hoeveel percent van dit volk gewoon... dom is. Het spijt me om het zo te zeggen, maar de gemiddelde republikeinse stemmer op dit moment heeft alleen maar te verliezen aan een republikeinse president.
De 3 grootste redenen die ik gehoord heb om op McCain te stemmen zijn de volgende:
1) Obama zal de belastingen verhogen.
2) Obama gaat onze vuurwapens afnemen.
3) Obama is een moslim terrorist.
Nu, deze redenen zijn natuurlijk belachelijk.. ten eerste zullen de belastingen voor de gemiddelde Amerikaan verlagen. Enkel mensen die meer dan $250 000 verdienen zouden wat meer betalen. En me dunkt dat ze dat zich wel kunnen veroorloven. Ten tweede heeft Obama nooit gezegd nieuwe wetten in te stellen tegen wapens (spijtig genoeg!). Ten derde is Obama christelijk opgevoed, en een terrorist is hij helemaal niet. En als hij nu moslim was, waarom zou dat een probleem zijn?
Ach... spijtig genoeg valt er over het algemeen met dergelijke mensen niet te discussiëren. 8 jaar wanbeleid en een desastreuze economie zijn voor hen blijkbaar niet genoeg om in te zien dat we nu meer dan ooit verandering nodig hebben. We kunnen alleen maar hopen dat alle mensen met een gezond verstand gaan stemmen... voor de juiste persoon.
donderdag 9 oktober 2008
En intussen....
Intussen is het alweer een goed stuk in oktober, en van de herfst hebben we niet veel gezien. Tot een paar dagen geleden was het nog prachtig zomerweer met temperaturen tot 29C, en nu is het opeens al winter. Deze ochtend is het -5C en er is zelfs kans op wat sneeuw in de volgende dagen!
Het leven is in de laatste weken wat meer op werk geconcentreerd, dus weinig sprake van interessante uitstapjes. We zijn aan het proberen te sparen zodat we tegen volgende lente wanneer Angela afstudeert een huisje kunnen kopen.. zolang de economie het toelaat natuurlijk, want het slechte nieuws van de beurzen jaagt toch een beetje schrik aan! Eigenlijk mogen we al bij al niet klagen, want werk is er voorlopig nog altijd genoeg en in de afgelopen week heb ik onze autolening voor de CR-V volledig afbetaald, dus op dit moment ben ik 100% schuldenvrij!
Het leven is in de laatste weken wat meer op werk geconcentreerd, dus weinig sprake van interessante uitstapjes. We zijn aan het proberen te sparen zodat we tegen volgende lente wanneer Angela afstudeert een huisje kunnen kopen.. zolang de economie het toelaat natuurlijk, want het slechte nieuws van de beurzen jaagt toch een beetje schrik aan! Eigenlijk mogen we al bij al niet klagen, want werk is er voorlopig nog altijd genoeg en in de afgelopen week heb ik onze autolening voor de CR-V volledig afbetaald, dus op dit moment ben ik 100% schuldenvrij!
dinsdag 2 september 2008
De herfst is in aantocht!
Na 2 dagen druilerig en koud weer werden we deze ochtend wakker met een schitterend zicht over de besneeuwde bergen die helemaal roos kleurden door de eerste zonnestralen. De herfst schijnt al volop gestart te zijn, maar de volgende dagen zou het toch weer wat warmer moeten worden met volop zonneschijn, dus die sneeuw zal wel grotendeels terug verdwijnen.
Net voor het slechte weer zijn we zaterdag naar Jerry Johnson Hot Springs gereden, net aan de andere kant van Lolo Pass. Na een wandeling van anderhalve mijl door de bossen en langs een idyllisch riviertje zijn er zo'n 6-7 tal natuurlijke waterbronnen (ook langs dit riviertje), die een beetje ingedamd zijn zodat je erin kan gaan zitten. De temperatuur van het water was zo'n 40-42 graden, terwijl het water van het riviertje amper 8-9 graden was. Zoals de wisselbaden van de echte Romeinen in de termen hebben we zo een paar uur doorgebracht van heet naar koud water, terwijl we genoten van de prachtige natuur rondom ons.
Jerry Johnson Hot Springs kan je vinden langs Highway 12, een 25 mijl ten westen van Lolo Pass (ongeveer 70 mijl van Missoula). Het staat langs de weg aangeduid als Warm Springs Trail en er hangt een brug over de Lochsa rivier.
Net voor het slechte weer zijn we zaterdag naar Jerry Johnson Hot Springs gereden, net aan de andere kant van Lolo Pass. Na een wandeling van anderhalve mijl door de bossen en langs een idyllisch riviertje zijn er zo'n 6-7 tal natuurlijke waterbronnen (ook langs dit riviertje), die een beetje ingedamd zijn zodat je erin kan gaan zitten. De temperatuur van het water was zo'n 40-42 graden, terwijl het water van het riviertje amper 8-9 graden was. Zoals de wisselbaden van de echte Romeinen in de termen hebben we zo een paar uur doorgebracht van heet naar koud water, terwijl we genoten van de prachtige natuur rondom ons.
Jerry Johnson Hot Springs kan je vinden langs Highway 12, een 25 mijl ten westen van Lolo Pass (ongeveer 70 mijl van Missoula). Het staat langs de weg aangeduid als Warm Springs Trail en er hangt een brug over de Lochsa rivier.
maandag 25 augustus 2008
Terug van...
Vandaag is het weer de eerste schooldag voor Angela op de universiteit van Montana, en dat wil zeggen dat ons leven weer een beetje kalmer wordt. De zomer was dan ook behoorlijk hectisch. In de vorige posts heb ik het al gehad over onze trips naar Atlanta, Colstrip, Yak, Ogden/Park City in Utah en de Lochsa, en in de afgelopen maand hebben we ook niet stil gezeten.
Van 23 juli tot 3 augustus zijn we naar Roatan in Honduras geweest. Een prachtig tropisch eilandje in de Caraïbische zee met een schitterend koraalrif vlak naast het strand. Ik heb er mijn 'open water diver certification' behaald dus nu kunnen we in principe met ons getweetjes gaan duiken zonder supervisie, hoewel dat in realiteit waarschijnlijk toch nooit zal gebeuren.
Daarna hebben we nog een paar kortere activiteiten gedaan: we zijn gaan mountainbiken op Snowbowl: met de skilift naar boven en dan langs de groene skipisten naar beneden. We zijn huckleberries gaan plukken, we zijn gaan kamperen langs Rock Creek en dit afgelopen weekend hebben we in het buitenverblijf van Angela's neef in Ennis verbleven, waar we onder andere naar Norris Hot Springs zijn gegaan. Heetwaterbronnen zijn hier genoeg, maar die in Norris was toch wel een beetje speciaal, want er was een bar en je mocht zowaar bier drinken in het lekker warme water, en er was ook een live band aan de kant van het water, wat voor een super gezellige sfeer zorgde!
Het mag nu misschien een beetje kalmer worden, maar volledig stil gaan we nu ook weer niet zitten. Het volgende weekend is Labor Day weekend, wat wil zeggen dat volgende maandag een nationale verlofdag is. We gaan dan hoogst waarschijnlijk kamperen in de Pintlers, een bergketen in de buurt van Anaconda en Georgetown Lake.
Verder zijn we ook aan het proberen een voetbalploegje te organiseren. De stad organiseert namelijk een klein voetbal toernooi waarin we vanaf 18 september voor 5 weken telkens op donderdag een wedstrijd zouden spelen.
Van 23 juli tot 3 augustus zijn we naar Roatan in Honduras geweest. Een prachtig tropisch eilandje in de Caraïbische zee met een schitterend koraalrif vlak naast het strand. Ik heb er mijn 'open water diver certification' behaald dus nu kunnen we in principe met ons getweetjes gaan duiken zonder supervisie, hoewel dat in realiteit waarschijnlijk toch nooit zal gebeuren.
Daarna hebben we nog een paar kortere activiteiten gedaan: we zijn gaan mountainbiken op Snowbowl: met de skilift naar boven en dan langs de groene skipisten naar beneden. We zijn huckleberries gaan plukken, we zijn gaan kamperen langs Rock Creek en dit afgelopen weekend hebben we in het buitenverblijf van Angela's neef in Ennis verbleven, waar we onder andere naar Norris Hot Springs zijn gegaan. Heetwaterbronnen zijn hier genoeg, maar die in Norris was toch wel een beetje speciaal, want er was een bar en je mocht zowaar bier drinken in het lekker warme water, en er was ook een live band aan de kant van het water, wat voor een super gezellige sfeer zorgde!
Het mag nu misschien een beetje kalmer worden, maar volledig stil gaan we nu ook weer niet zitten. Het volgende weekend is Labor Day weekend, wat wil zeggen dat volgende maandag een nationale verlofdag is. We gaan dan hoogst waarschijnlijk kamperen in de Pintlers, een bergketen in de buurt van Anaconda en Georgetown Lake.
Verder zijn we ook aan het proberen een voetbalploegje te organiseren. De stad organiseert namelijk een klein voetbal toernooi waarin we vanaf 18 september voor 5 weken telkens op donderdag een wedstrijd zouden spelen.
maandag 21 juli 2008
Snelle update: mt sentinel brand, utah en honduras
Even een snelle update:
Ongeveer 2 weken geleden was er een wild fire op Mount Sentinel, dat is de berg net achter de universiteit waar de 'M' op staat. De brand is ontstaan aan de voet van de berg en kroop snel helemaal naar de top, wat voor een spectaculair zicht zorgde. hier is een link naar mijn post op het amerikabelgen.com forum
De afgelopen week waren we in Utah. Angela is er een paar 'informational interviews' gaan doen met een paar outdoor bedrijven: Salomon/Atomic en Kahuna Creations in Ogden en Quiksilver/Roxy in Park City. We zijn namelijk aan het denken om volgend jaar, wanneer Angela gedaan heeft met de unief, naar die regio te trekken. Zo blijven we in de bergen, maar in tegenstelling tot Montana is er veel meer werkgelegenheid en zijn de huizen er relatief een stuk goedkoper.
En woensdag zijn we weer weg, deze keer naar Roatan, een eilandje voor de kust van Honduras in de Caraïbische Zee. Gezien de connecties niet echt goed uitkomen zullen we heen en terug een nachtje in Houston, TX moeten verblijven, en dat blijkt mogelijk voor problemen te zorgen. Woensdag nacht verwachten ze namelijk dat een orkaan (Dolly) in die buurt komt binnenvallen. We volgen dus spannend de laatste ontwikkelingen, en als er meer nieuws is dan laten we het hier wel weten!
Ongeveer 2 weken geleden was er een wild fire op Mount Sentinel, dat is de berg net achter de universiteit waar de 'M' op staat. De brand is ontstaan aan de voet van de berg en kroop snel helemaal naar de top, wat voor een spectaculair zicht zorgde. hier is een link naar mijn post op het amerikabelgen.com forum
De afgelopen week waren we in Utah. Angela is er een paar 'informational interviews' gaan doen met een paar outdoor bedrijven: Salomon/Atomic en Kahuna Creations in Ogden en Quiksilver/Roxy in Park City. We zijn namelijk aan het denken om volgend jaar, wanneer Angela gedaan heeft met de unief, naar die regio te trekken. Zo blijven we in de bergen, maar in tegenstelling tot Montana is er veel meer werkgelegenheid en zijn de huizen er relatief een stuk goedkoper.
En woensdag zijn we weer weg, deze keer naar Roatan, een eilandje voor de kust van Honduras in de Caraïbische Zee. Gezien de connecties niet echt goed uitkomen zullen we heen en terug een nachtje in Houston, TX moeten verblijven, en dat blijkt mogelijk voor problemen te zorgen. Woensdag nacht verwachten ze namelijk dat een orkaan (Dolly) in die buurt komt binnenvallen. We volgen dus spannend de laatste ontwikkelingen, en als er meer nieuws is dan laten we het hier wel weten!
donderdag 3 juli 2008
The Yak, Canada, Rock Creek & The Lochsa
Het is alweer een tijdje geleden dat ik heb gepost, en dat heeft alles te maken met een druk begin van de zomer. Na onze trips naar Atlanta en Colstrip, zijn we 2 weken geleden naar het Noordwesten van onze staat getrokken. We waren er uitgenodigd bij de ouders van onze vrienden Tina & Angie, en die wonen langs de Yak rivier. Deze rivier stroomt door de weelderige begroeiing van het noordwestelijke puntje van de staat, een gebied dat veel meer neerslag krijgt dan onze valleien in west-centraal Montana.
Gezien we zo dicht bij de grens van Canada waren zijn we ook even de grens overgestoken via de Roosville grenspost. Richting Canada was dat heel snel, maar op de terugweg moest de Amerikaanse douane toch even lastig doen omdat we onze honden bij hadden, maar geen documentatie (we moeten kunnen bewijzen dat ze ingeënt zijn voor hondsdolheid enz). Uiteindelijk hebben ze ons laten gaan zonder al te veel verhaal, maar toch weer interessant hoe Canada ons als buitenlanders binnenlaat zonder problemen, terwijl ons 'thuisland' lastig moet doen. De rit van het huis aan de Yak naar de grensovergang was trouwens schitterend: een smal verlaten weggetje door prachtig groene bossen, eerst langs de Yak en daarna langs Lake Koocanusa. De naam van dit meer is een samensmelting van 3 woorden: Kootenai (de rivier die het meer voedt), Canada en USA , gezien het meer over de grens gaat.
We zijn op zondagavond terug huiswaarts gekeerd, en op woensdag waren we weer weg, deze keer naar Rock Creek, een zij-rivier van de Clark Fork die door Missoula stroomt. We waren uitgenodigd door mijn schoonmoeder om mee de rivier af te drijven in hun raft. Rock Creek is een beroemde vlieg vis rivier, en eind juni was de ideale tijd van het jaar om visjes te vangen, wat dan ook geen probleem bleek te zijn: we hebben een hele hoop forellen gevangen.... en terug losgelaten :)
Vorige zaterdag zijn we dan de Lochsa rivier gaan raften. Deze rivier stroomt aan de Idaho kant van Lolo pass en is in de lente 1 van de extreemste white-water rivieren in de States. Normaal gezien loopt de rivier een stuk kalmer tegen het einde van juni, maar door de overvloedige sneeuw van deze winter stroomt de rivier nog altijd super hoog, met als resultaat dat er nog altijd class V monster-rapids zijn! 30 mijl aan 1 stuk white-water, dat is niet niks, dus de volgende dagen zijn we heel rustig thuis gebleven en kon ik eindelijk wat werk gedaan krijgen!
Gezien we zo dicht bij de grens van Canada waren zijn we ook even de grens overgestoken via de Roosville grenspost. Richting Canada was dat heel snel, maar op de terugweg moest de Amerikaanse douane toch even lastig doen omdat we onze honden bij hadden, maar geen documentatie (we moeten kunnen bewijzen dat ze ingeënt zijn voor hondsdolheid enz). Uiteindelijk hebben ze ons laten gaan zonder al te veel verhaal, maar toch weer interessant hoe Canada ons als buitenlanders binnenlaat zonder problemen, terwijl ons 'thuisland' lastig moet doen. De rit van het huis aan de Yak naar de grensovergang was trouwens schitterend: een smal verlaten weggetje door prachtig groene bossen, eerst langs de Yak en daarna langs Lake Koocanusa. De naam van dit meer is een samensmelting van 3 woorden: Kootenai (de rivier die het meer voedt), Canada en USA , gezien het meer over de grens gaat.
We zijn op zondagavond terug huiswaarts gekeerd, en op woensdag waren we weer weg, deze keer naar Rock Creek, een zij-rivier van de Clark Fork die door Missoula stroomt. We waren uitgenodigd door mijn schoonmoeder om mee de rivier af te drijven in hun raft. Rock Creek is een beroemde vlieg vis rivier, en eind juni was de ideale tijd van het jaar om visjes te vangen, wat dan ook geen probleem bleek te zijn: we hebben een hele hoop forellen gevangen.... en terug losgelaten :)
Vorige zaterdag zijn we dan de Lochsa rivier gaan raften. Deze rivier stroomt aan de Idaho kant van Lolo pass en is in de lente 1 van de extreemste white-water rivieren in de States. Normaal gezien loopt de rivier een stuk kalmer tegen het einde van juni, maar door de overvloedige sneeuw van deze winter stroomt de rivier nog altijd super hoog, met als resultaat dat er nog altijd class V monster-rapids zijn! 30 mijl aan 1 stuk white-water, dat is niet niks, dus de volgende dagen zijn we heel rustig thuis gebleven en kon ik eindelijk wat werk gedaan krijgen!
woensdag 18 juni 2008
Colstrip, Montana
Het afgelopen weekend zijn we een nicht van Angela gaan bezoeken in Colstrip, in het Zuidoosten van de staat. Donderdag zijn we na een rit van 8 uur via de 3 "B" steden (Butte, Bozeman en Billings), over 2 sneeuwerige bergpassen (Homestake en Bozeman pass) en honderden kilometers langs de Yellowstone rivier aangekomen rond een uur of 6, net op tijd voor een smakelijke barbeque, die we wel binnen hebben moeten eten gezien er buiten een stormwind woedde.
Vrijdag was het weer al een heel stuk warmer en de wind was een beetje gekalmeerd, en zo waren we van plan om ergens onze tent op te zetten, gezien we sinds februari een nieuwe tent hebben die nog altijd niet gebruikt is! Angela's nicht Seanna had ons aangeraden in het Custer National Forest te gaan, net ten oosten van Ashland. We hadden ons verwacht aan dichte bossen en bergen zoals rond Missoula, maar eigenlijk was het zogenaamde national forest meer private boerderijen dan wat anders, en rond de kampeergrond was geen water te vinden... geen waterpomp, maar ook geen beekje. Terug naar Ashland dus, om een paar liter water te kopen. We hebben dan eindelijk onze tent opgezet, maar uiteindelijk was het toen nog maar half 2 in de namiddag... en rondom ons was eigenlijk niks te zien. In plaats van ons tot 's avonds te vervelen hebben we dan maar een dutje gedaan in de tent, de tent terug ingepakt en zijn terug naar Colstrip gereden! :D
Zaterdag zijn we met de kano op een meertje gaan varen, het was eindelijk lekker warm, en het meertje had zelfs wat interessant leven: naast vissen hebben we een paar muskusratten en een heleboel schildpadden gezien! Ik heb zelf wat geprobeerd te vissen en net toen ik de moed wilde opgeven had ik beet: een Northern Pike aan de lijn! De vis was een beetje over-enthousiast geweest en had de haak helemaal ingeslikt. Ik heb geprobeerd de haak eruit te krijgen maar dat bleek onmogelijk, vooral omdat ik een beetje te hard op de vis ben beginnen te nijpen en zo de ingewanden eruit begonnen te komen! OOPS!! We hebben de vis dan maar meegenomen naar huis en het op een kampvuurtje klaargemaakt voor het middageten (ik heb de vis zowaar zelf gekuist) :)
Zaterdagnamiddag zijn we dan naar de 'Arch' gegaan, een prachtige rotsformatie net buiten Colstrip. Voordat we aan de eigenlijke rots kwamen moesten we wel door een stukje prairie gaan, waar ik op het nippertje niet op een kronkelende ratelslang heb gestapt!
Zondag was onze laatste dag in Colstrip, en zijn we terug naar het "National Forest" gereden, deze keer samen met nicht Seanna, haar man en haar dochter en paar ATV's (vierwielers).
Ergens tussen Colstrip en Lame Deer in het Cheyenne Indian Reservation:
Schildpadden in Castle Rock Lake:
De Arch:
Ikke bovenop de Arch:
Een Antilope met een 'bad hair day':
Ratelslang op de baan:
Vrijdag was het weer al een heel stuk warmer en de wind was een beetje gekalmeerd, en zo waren we van plan om ergens onze tent op te zetten, gezien we sinds februari een nieuwe tent hebben die nog altijd niet gebruikt is! Angela's nicht Seanna had ons aangeraden in het Custer National Forest te gaan, net ten oosten van Ashland. We hadden ons verwacht aan dichte bossen en bergen zoals rond Missoula, maar eigenlijk was het zogenaamde national forest meer private boerderijen dan wat anders, en rond de kampeergrond was geen water te vinden... geen waterpomp, maar ook geen beekje. Terug naar Ashland dus, om een paar liter water te kopen. We hebben dan eindelijk onze tent opgezet, maar uiteindelijk was het toen nog maar half 2 in de namiddag... en rondom ons was eigenlijk niks te zien. In plaats van ons tot 's avonds te vervelen hebben we dan maar een dutje gedaan in de tent, de tent terug ingepakt en zijn terug naar Colstrip gereden! :D
Zaterdag zijn we met de kano op een meertje gaan varen, het was eindelijk lekker warm, en het meertje had zelfs wat interessant leven: naast vissen hebben we een paar muskusratten en een heleboel schildpadden gezien! Ik heb zelf wat geprobeerd te vissen en net toen ik de moed wilde opgeven had ik beet: een Northern Pike aan de lijn! De vis was een beetje over-enthousiast geweest en had de haak helemaal ingeslikt. Ik heb geprobeerd de haak eruit te krijgen maar dat bleek onmogelijk, vooral omdat ik een beetje te hard op de vis ben beginnen te nijpen en zo de ingewanden eruit begonnen te komen! OOPS!! We hebben de vis dan maar meegenomen naar huis en het op een kampvuurtje klaargemaakt voor het middageten (ik heb de vis zowaar zelf gekuist) :)
Zaterdagnamiddag zijn we dan naar de 'Arch' gegaan, een prachtige rotsformatie net buiten Colstrip. Voordat we aan de eigenlijke rots kwamen moesten we wel door een stukje prairie gaan, waar ik op het nippertje niet op een kronkelende ratelslang heb gestapt!
Zondag was onze laatste dag in Colstrip, en zijn we terug naar het "National Forest" gereden, deze keer samen met nicht Seanna, haar man en haar dochter en paar ATV's (vierwielers).
Ergens tussen Colstrip en Lame Deer in het Cheyenne Indian Reservation:
Schildpadden in Castle Rock Lake:
De Arch:
Ikke bovenop de Arch:
Een Antilope met een 'bad hair day':
Ratelslang op de baan:
woensdag 11 juni 2008
Sneeuw in Juni
Gisteren had ik geschreven dat er kans op sneeuw was, en geen 10 minuten na mijn post is de regen inderdaad overgegaan naar sneeuw. Veel bleef er gisteren niet liggen, maar deze ochtend is het weer aan het sneeuwen en met een graadje Celsius blijft er toch een beetje van liggen:
Onze straat:
Een plant met wat natte sneeuw:
Een paar reuzenpaddenstoelen:
En zo zien de bergpassen eruit op dit moment:
Onze straat:
Een plant met wat natte sneeuw:
Een paar reuzenpaddenstoelen:
En zo zien de bergpassen eruit op dit moment:
dinsdag 10 juni 2008
Kans op sneeuw!
Het weer is hier toch maar raar de laatste weken hoor. De gemiddelde dagtemperatuur zou nu normaal rond de 23-24 graden moeten liggen, maar daar is voorlopig niks van te zien! In tegendeel zelfs, een storing is uit de golf van Alaska gezakt om ons nog kouder en natter weer te brengen. Zo verwacht men vandaag een maximum temperatuur van 8 graden, en vannacht is er zelfs kans op sneeuw in de valleien!! Op de passen heeft het deze ochtend trouwens al gesneeuwd, en in Glacier National Park is een winter storm warning van kracht: daar verwachten ze tot 2 voet (60cm) sneeuw vandaag en morgen!
Het weer voor het weekend ziet er wel eindelijk wat beter uit, we gaan dan trouwens een nicht van Angela bezoeken in Colstrip, aan de desolate oostkant van Montana. We vertrekken waarschijnlijk donderdag, rijden dan 7 uur (ja Montana is de 4e grootste staat van de USA) naar Colstrip, vrijdag zouden we dan gaan kamperen in de Big Horn Mountains, en zaterdag en zondag terug in Colstrip. Een reisverslag zal waarschijnlijk volgen in de komende dagen!
Het weer voor het weekend ziet er wel eindelijk wat beter uit, we gaan dan trouwens een nicht van Angela bezoeken in Colstrip, aan de desolate oostkant van Montana. We vertrekken waarschijnlijk donderdag, rijden dan 7 uur (ja Montana is de 4e grootste staat van de USA) naar Colstrip, vrijdag zouden we dan gaan kamperen in de Big Horn Mountains, en zaterdag en zondag terug in Colstrip. Een reisverslag zal waarschijnlijk volgen in de komende dagen!
donderdag 5 juni 2008
Morel Paddenstoelen
Het kille en grijze weer blijft hier maar aanhouden.. Gisteren was weer een verregende dag met maximum temperatuur van amper 12C. Een beetje verder (en hoger) in Butte heeft het zowaar een beetje gesneeuwd, en ook de bergpassen lagen er even weer wit bij. Vandaag zou er een beetje een pauze in neerslag moeten zijn om morgen dan weer op te pikken, met dan zelfs koudere temperaturen.
Met vandaag een (hopelijk) droge dag gaan we in de namiddag op zoek naar Morel paddenstoelen http://en.wikipedia.org/wiki/Morel. Deze paddenstoelen komen gewoonlijk voor in afgebrande bossen, en gezien we vorig jaar weer een stevig brand seizoen hadden is er nu geen gebrek aan plaatsen om te zoeken. Vorige zondag hadden we al wat succes en met de paddenstoelen hebben we toen een lekker roomsausje gemaakt die we met steaks (van lokale runderen) hebben opgepeuzeld.
Met vandaag een (hopelijk) droge dag gaan we in de namiddag op zoek naar Morel paddenstoelen http://en.wikipedia.org/wiki/Morel. Deze paddenstoelen komen gewoonlijk voor in afgebrande bossen, en gezien we vorig jaar weer een stevig brand seizoen hadden is er nu geen gebrek aan plaatsen om te zoeken. Vorige zondag hadden we al wat succes en met de paddenstoelen hebben we toen een lekker roomsausje gemaakt die we met steaks (van lokale runderen) hebben opgepeuzeld.
dinsdag 3 juni 2008
Voorverkiezingen in Montana
Vandaag is het eindelijk de beurt aan Montana (en South Dakota) om te stemmen in de democratische voorverkiezingen. Zelf mag ik niet stemmen omdat ik (nog) geen US citizen ben, maar dat heeft me natuurlijk niet tegen gehouden om toch zo veel mogelijk reclame te maken voor Sen. Obama. Zo hebben we vorige zaterdag deelgenomen aan een mars voor Obama, en daarna een Obama rally in downtown Missoula (met zowaar prachtig weer!).
Hoewel vandaag de officiele stemming is, hebben veel mensen hun stem al uitgebracht door een "absentee vote" te doen: je kan op voorhand je stem opsturen (of op het courthouse zelf stemmen), met als voordeel dat je niet per se' vandaag tijd moet vrijmaken om in de rij te gaan staan.
Volgens het nieuws zou Obama in Montana moeten winnen, en dat is ook het gevoel dat ik krijg wanneer ik de mensen rondom mij heb horen spreken..
Het zou vandaag trouwens wel eens een heel belangrijke dag kunnen zijn, want als Obama vandaag in Montana en South Dakota wint dan zou Clinton volgens het nieuws de strijd eventueel opgeven.
Vanavond zullen we in ieder geval aandachtig het nieuws volgen, we gaan trouwens naar het Wilma Theatre alwaar een Obama Primary Watching Party wordt opgezet (http://my.barackobama.com/page/event/detail/debatewatchingparty/4qhq). Hopelijk wordt het een positief feest met als uitkomst eindelijk een officiele democratische presidentskandidaat!!
Hoewel vandaag de officiele stemming is, hebben veel mensen hun stem al uitgebracht door een "absentee vote" te doen: je kan op voorhand je stem opsturen (of op het courthouse zelf stemmen), met als voordeel dat je niet per se' vandaag tijd moet vrijmaken om in de rij te gaan staan.
Volgens het nieuws zou Obama in Montana moeten winnen, en dat is ook het gevoel dat ik krijg wanneer ik de mensen rondom mij heb horen spreken..
Het zou vandaag trouwens wel eens een heel belangrijke dag kunnen zijn, want als Obama vandaag in Montana en South Dakota wint dan zou Clinton volgens het nieuws de strijd eventueel opgeven.
Vanavond zullen we in ieder geval aandachtig het nieuws volgen, we gaan trouwens naar het Wilma Theatre alwaar een Obama Primary Watching Party wordt opgezet (http://my.barackobama.com/page/event/detail/debatewatchingparty/4qhq). Hopelijk wordt het een positief feest met als uitkomst eindelijk een officiele democratische presidentskandidaat!!
vrijdag 30 mei 2008
Atlanta deel 2
Ok, die 'later vandaag of morgen' is uiteindelijk een week later geworden, maar hier volgt de rest van ons bezoek aan Atlanta:
Vrijdag zijn we naar Stone Mountain geweest, een grote heuvelrots die in het midden van het vlakke Georgia ligt. Men had ons gewaarschuwd dat de beklimming niet min was, maar we hadden al een vermoeden dat dat naar Georgia standaarden was.. wij als bergmensen zijn iets meer gewoon denk ik :) We hebben de beklimming dan ook gewoon op sleffers gedaan en dat was absoluut geen probleem. Het uitzicht van de top was mooi, want je kon de hele skyline van Atlanta zien, en het viel ons ook weer op hoe groen dit gebied wel is. Qua wildlife was het iets minder spectaculair dan een gemiddelde wandeling in Montana, maar er vlogen wel een heleboel vale gieren rond boven ons hoofd.. *slik*
's Avonds zijn we naar 'gastropub' Tap gegaan in Midtown Atlanta. Veel keuze aan Belgische bieren, en heel smakelijke en originele recepten op het menu!
Zaterdag was het dan de grote amusement park dag. Six Flags Over Georgia is een behoorlijk groot park, en er zijn enorm veel roetsjbanen! Spijtig genoeg was er overdreven veel volk, waardoor we tussen 13u en 18u amper 3 attracties konden doen (elke keer tussen een uur en anderhalf uur aanschuiven). Na 18u verbeterde de situatie wel en hebben we uiteindelijk een goed aantal attracties kunnen doen.
Zondag zijn we naar Little Five Points gegaan, 1 van de hippe/alternatieve buurten waar veel kleine winkeltjes, cafe's en restaurants liggen. Zo zijn we er in de 'Vortex' gaan eten... deze plaats claimt de beste Burgers van Atlanta te hebben, en ondersteunt de claim met een hele hoop attesten en krantenartikels. De burgers waren inderdaad lekker, maar ik denk dat ze in MT minstens even lekker zijn! :)
's Avonds zijn we naar nog een hippe buurt geweest: de Virginia Highlands. Eigenlijk gaat het om een lange straat door een residentiele buurt, met om de kilometer ofzo een 'eilandje' vol met cafe's en restaurants.
Maandag was de mooiste dag van de week en hadden we beslist even te genieten in 1 van de parken van Atlanta. Eerst moest er nog wel een culinaire stop ingebouwd worden. Gezien we nog altijd geen echte authentieke lokale keuken hadden geprobeerd zijn we naar Mary Mac's Tea Room gegaan. Angela bestelde de ribbetjes en ik een gefrituurde catfish (meerval?), en daarnaast hebben we ook nog fried green tomatos, fried ocra enz geprobeerd. Allemaal verrassend lekker (al had de meerval een beetje te veel 'riviersmaak').
De rest van de dag zijn we naar het park geweest, even langs een shopping mall gegaan , en hebben we wat oesters geproefd in een Oyster bar. Misschien dat we de kwaliteit van Elliot's in Seattle gewoon zijn, misschien dat de oesters van de pacifische oceaan beter zijn, maar de "Gulf" oesters in deze bar (Fontaine's) hadden absoluut geen smaak! Langs de andere kant was dat wel de eerste (en enige) culinaire teleurstelling van onze trip, dus het had allemaal erger gekund.
De volgende dag was het dan tijd om terug naar Montana te vliegen. We waren het allebei eens dat Atlanta een heel leuke stad was, geen redneck town maar wel een moderne en jonge stad met veel lekker eten en entertainment.
Ik heb de foto's op onze foto site gezet: http://kevin.amerikabelgen.com/main.php/v/spring_2008/atlanta/
Vrijdag zijn we naar Stone Mountain geweest, een grote heuvelrots die in het midden van het vlakke Georgia ligt. Men had ons gewaarschuwd dat de beklimming niet min was, maar we hadden al een vermoeden dat dat naar Georgia standaarden was.. wij als bergmensen zijn iets meer gewoon denk ik :) We hebben de beklimming dan ook gewoon op sleffers gedaan en dat was absoluut geen probleem. Het uitzicht van de top was mooi, want je kon de hele skyline van Atlanta zien, en het viel ons ook weer op hoe groen dit gebied wel is. Qua wildlife was het iets minder spectaculair dan een gemiddelde wandeling in Montana, maar er vlogen wel een heleboel vale gieren rond boven ons hoofd.. *slik*
's Avonds zijn we naar 'gastropub' Tap gegaan in Midtown Atlanta. Veel keuze aan Belgische bieren, en heel smakelijke en originele recepten op het menu!
Zaterdag was het dan de grote amusement park dag. Six Flags Over Georgia is een behoorlijk groot park, en er zijn enorm veel roetsjbanen! Spijtig genoeg was er overdreven veel volk, waardoor we tussen 13u en 18u amper 3 attracties konden doen (elke keer tussen een uur en anderhalf uur aanschuiven). Na 18u verbeterde de situatie wel en hebben we uiteindelijk een goed aantal attracties kunnen doen.
Zondag zijn we naar Little Five Points gegaan, 1 van de hippe/alternatieve buurten waar veel kleine winkeltjes, cafe's en restaurants liggen. Zo zijn we er in de 'Vortex' gaan eten... deze plaats claimt de beste Burgers van Atlanta te hebben, en ondersteunt de claim met een hele hoop attesten en krantenartikels. De burgers waren inderdaad lekker, maar ik denk dat ze in MT minstens even lekker zijn! :)
's Avonds zijn we naar nog een hippe buurt geweest: de Virginia Highlands. Eigenlijk gaat het om een lange straat door een residentiele buurt, met om de kilometer ofzo een 'eilandje' vol met cafe's en restaurants.
Maandag was de mooiste dag van de week en hadden we beslist even te genieten in 1 van de parken van Atlanta. Eerst moest er nog wel een culinaire stop ingebouwd worden. Gezien we nog altijd geen echte authentieke lokale keuken hadden geprobeerd zijn we naar Mary Mac's Tea Room gegaan. Angela bestelde de ribbetjes en ik een gefrituurde catfish (meerval?), en daarnaast hebben we ook nog fried green tomatos, fried ocra enz geprobeerd. Allemaal verrassend lekker (al had de meerval een beetje te veel 'riviersmaak').
De rest van de dag zijn we naar het park geweest, even langs een shopping mall gegaan , en hebben we wat oesters geproefd in een Oyster bar. Misschien dat we de kwaliteit van Elliot's in Seattle gewoon zijn, misschien dat de oesters van de pacifische oceaan beter zijn, maar de "Gulf" oesters in deze bar (Fontaine's) hadden absoluut geen smaak! Langs de andere kant was dat wel de eerste (en enige) culinaire teleurstelling van onze trip, dus het had allemaal erger gekund.
De volgende dag was het dan tijd om terug naar Montana te vliegen. We waren het allebei eens dat Atlanta een heel leuke stad was, geen redneck town maar wel een moderne en jonge stad met veel lekker eten en entertainment.
Ik heb de foto's op onze foto site gezet: http://kevin.amerikabelgen.com/main.php/v/spring_2008/atlanta/
woensdag 21 mei 2008
Bezoek aan Atlanta, Georgia deel 1
Vorige woensdag zijn we met United vertrokken naar Atlanta. Na een korte tussenstop in Denver zijn we rond 15u in de namiddag aangekomen. Het eerste wat opviel toen we uit de terminal stapten was de luchtvochtigheid: in Montana is de luchtvochtigheid te vergelijken met een woestijnklimaat, en in Georgia is het min of meer een subtropisch klimaat!
Na een korte stop in het huis van Angela's vriendin Andrea in de Buckhead buurt zijn we gaan eten in Café Intermezzo. Niet onmiddellijk de goedkoopste plaats om een snelle snack te eten, maar kwalitatief zeker een aanrader, vooral ook omdat ze er een lange lijst met likeuren hebben, iets wat niet zo heel veel voorkomt in de States (gewoonlijk hebben ze allemaal dezelfde 30-40 flessen). Na een lekker stukje cheese cake en een glaasje Grappa zijn we naar Andrea's huis gewandeld en op een luchtmatras in slaap gevallen..
Donderdag was een regenachtige dag (wat in Atlanta gelijk staat met een zondvloed!) en zo zijn we dan maar naar het Georgia Aquarium gegaan, volgens hen het grootste aquarium ter wereld! Het was een drukke bedoening omdat veel scholen blijkbaar deze dag hadden uitgekozen om het aquarium te bezoeken, maar het was zeker een bezoek waard. Hun 'collectie' gaat van kleine sea dragons tot grote belluga walvissen en zelfs walvishaaien!
Enkele foto's:
De rest van ons bezoek post ik later vandaag of morgen...
Na een korte stop in het huis van Angela's vriendin Andrea in de Buckhead buurt zijn we gaan eten in Café Intermezzo. Niet onmiddellijk de goedkoopste plaats om een snelle snack te eten, maar kwalitatief zeker een aanrader, vooral ook omdat ze er een lange lijst met likeuren hebben, iets wat niet zo heel veel voorkomt in de States (gewoonlijk hebben ze allemaal dezelfde 30-40 flessen). Na een lekker stukje cheese cake en een glaasje Grappa zijn we naar Andrea's huis gewandeld en op een luchtmatras in slaap gevallen..
Donderdag was een regenachtige dag (wat in Atlanta gelijk staat met een zondvloed!) en zo zijn we dan maar naar het Georgia Aquarium gegaan, volgens hen het grootste aquarium ter wereld! Het was een drukke bedoening omdat veel scholen blijkbaar deze dag hadden uitgekozen om het aquarium te bezoeken, maar het was zeker een bezoek waard. Hun 'collectie' gaat van kleine sea dragons tot grote belluga walvissen en zelfs walvishaaien!
Enkele foto's:
De rest van ons bezoek post ik later vandaag of morgen...
dinsdag 13 mei 2008
En de volgende trip is naar...
Morgen vertrekken we voor een weekje naar Atlanta.. we zijn nog niet echt in "The South" geweest buiten een nachtje in Orlando dus hopelijk wordt het een interessante ervaring. Veel geld hebben we er alvast niet in geïnvesteerd: we vliegen gratis met onze United miles en we verblijven gratis bij een vriendin van Angela! We hebben eigenlijk geen idee wat we er gaan doen, buiten een bezoek aan Six Flags... volgende week dus waarschijnlijk wat meer interessante informatie!
maandag 5 mei 2008
NOFX op bezoek in Missoula
Het was weer eens een druk weekend.. Zaterdag was er tijdens de dag het Brewfest waar we vanalle lokale biertjes hebben geproefd onder een stralende zon, en zo heb ik nog wat kunnen werken aan mijn nu toch belachelijke "famer's tan". We hebben er ook wat geholpen om Obama te promoveren door stickers uit te delen. 's Avonds zijn we dan naar een house warming party gegaan van een cliënt, en ondanks onze initiële vrees voor awkwardness viel het feestje heel goed mee. De aanwezige mensen, allemaal intellectuele business mensen en universiteitsprofessors, bleken allemaal een goed gevoel voor humor te hebben en zo was het eigenlijk een heel leuke avond.
Gisteren stond er eerst een beetje manueel werk op het programma. Tullia, 1 van onze honden, springt graag over onze omheining om de buurt te verkennen (vooral de vuilniszakken) en zo moest ik de omheining wat verhogen met ijzerdraad. Nu maar hopen dat ze niet gaat beginnen graven ofzo!!
Na dit project zijn we gaan winkelen voor mijn schoonmoeder's verjaardagsfeest... van Lowe's naar Costco naar Albertson's, en daarna rap alles klaarmaken voor het feestje zelf. Veel tijd hadden we niet op het feestje want om 20u begon het punk-rock concert van NoFX in het Wilma Theatre!
Het voorprogramma werd gebracht door American Steel (niet slecht maar ook niets speciaals), en No Use For A Name... van die band had ik al wel eens gehoord maar nog nooit echt naar geluisterd, en ze vielen heel goed mee. Niks vergeleken met de echt show hoor, want NoFX was echt entertainment en kwaliteit van de bovenste plank!! We stonden net ver genoeg om niet te moeten deelnemen aan de mosh pit (http://en.wikipedia.org/wiki/Mosh_Pit) maar we hebben toch lekker meegeschreeuwd met de lyrics :)
Gisteren stond er eerst een beetje manueel werk op het programma. Tullia, 1 van onze honden, springt graag over onze omheining om de buurt te verkennen (vooral de vuilniszakken) en zo moest ik de omheining wat verhogen met ijzerdraad. Nu maar hopen dat ze niet gaat beginnen graven ofzo!!
Na dit project zijn we gaan winkelen voor mijn schoonmoeder's verjaardagsfeest... van Lowe's naar Costco naar Albertson's, en daarna rap alles klaarmaken voor het feestje zelf. Veel tijd hadden we niet op het feestje want om 20u begon het punk-rock concert van NoFX in het Wilma Theatre!
Het voorprogramma werd gebracht door American Steel (niet slecht maar ook niets speciaals), en No Use For A Name... van die band had ik al wel eens gehoord maar nog nooit echt naar geluisterd, en ze vielen heel goed mee. Niks vergeleken met de echt show hoor, want NoFX was echt entertainment en kwaliteit van de bovenste plank!! We stonden net ver genoeg om niet te moeten deelnemen aan de mosh pit (http://en.wikipedia.org/wiki/Mosh_Pit) maar we hebben toch lekker meegeschreeuwd met de lyrics :)
vrijdag 2 mei 2008
Werk, examens en vrije tijd
Het leven kabbelt hier intussen rustig voort... Angela heeft vandaag haar laatste les, en na een paar examens volgende week heeft ze vakantie tot eind augustus! Ik ben natuurlijk een beetje jaloers, want mijn 'business' is drukker dan ooit. Met de eerste cliënt hebben we gisteren een extranet gelanceerd voor hun eerste klant, Deloitte, 1 van de grootste financiële bedrijven in de wereld... dus niet bepaald een kleine vis! Met de tweede klant zijn we volop aan het testen om binnen een paar weken hun web diensten te lanceren... Gelukkig zit ik met de derde klant een beetje voor op schema dus heb ik daar wat minder voor gewerkt de laatste 2 weken.
Vandaag ga ik praten met de IT director van de Martin Group, die zouden ook misschien geïnteresseerd zijn in mijn diensten. Eigenlijk geen slechte timing, want met het einde in zicht voor de 2e klant zal ik waarschijnlijk een nieuw project moeten vinden, dus als ze een paar weken kunnen wachten dan komt dat perfect uit!
Onze agenda voor dit weekend staat trouwens ook weer goed vol... gisterenavond zijn we naar het banket gegaan voor Angela's Scholarship... ze heeft zo maar even $7500 gewonnen! Morgen is er het brewfest, een soort bier-beurs waar veel micro brouwerijen vanuit de streek (Noordwesten USA) je hun bier laten proeven (uiteraard is het niet helemaal gratis: het kost $1 per glaasje). Zondag is het mijn schoonmoeder's verjaardag en wordt er een soort surprise party gegeven... en onmiddellijk daarna gaan we naar het NOFX concert (punk band van de jaren 90 die blijkbaar nog altijd spelen!). Maandag zijn we dan nog uitgenodigd voor een concert van Wilco, maar ik denk dat we daarvoor gaan passen. We zijn niet echt de grootste fans van deze band, en met het concert en het feestje de dag ervoor en een hoop werk + angela's examens zou dat een beetje over-kill zijn denk ik.
Vandaag ga ik praten met de IT director van de Martin Group, die zouden ook misschien geïnteresseerd zijn in mijn diensten. Eigenlijk geen slechte timing, want met het einde in zicht voor de 2e klant zal ik waarschijnlijk een nieuw project moeten vinden, dus als ze een paar weken kunnen wachten dan komt dat perfect uit!
Onze agenda voor dit weekend staat trouwens ook weer goed vol... gisterenavond zijn we naar het banket gegaan voor Angela's Scholarship... ze heeft zo maar even $7500 gewonnen! Morgen is er het brewfest, een soort bier-beurs waar veel micro brouwerijen vanuit de streek (Noordwesten USA) je hun bier laten proeven (uiteraard is het niet helemaal gratis: het kost $1 per glaasje). Zondag is het mijn schoonmoeder's verjaardag en wordt er een soort surprise party gegeven... en onmiddellijk daarna gaan we naar het NOFX concert (punk band van de jaren 90 die blijkbaar nog altijd spelen!). Maandag zijn we dan nog uitgenodigd voor een concert van Wilco, maar ik denk dat we daarvoor gaan passen. We zijn niet echt de grootste fans van deze band, en met het concert en het feestje de dag ervoor en een hoop werk + angela's examens zou dat een beetje over-kill zijn denk ik.
woensdag 23 april 2008
De Amerikaanse ziekteverzekering
Vorige week kreeg ik een brief in de bus, waarin stond dat onze ziekteverzekering premie vanaf juni omhoog zal gaan met 25 dollar van $125 naar $150. De reden die erop stond was "ofwel heb je in het afgelopen jaar te veel ziektekosten gehad, ofwel is iemand in je familie in een hogere leeftijdscategorie beland".
In het afgelopen jaar hebben we welgeteld $0.00 naar onze ziekteverzekering doorgestuurd, en in het afgelopen jaar ben ik 28 geworden en mijn vrouw 31. Dat zou geen reden moeten zijn om onze premie te verhogen, dus bellen we maar naar de verzekering.
Na een half uur spreken we eindelijk met iemand aan de andere lijn, en deze persoon weet ons te vertellen dat "de premies voor heel de staat Montana naar omhoog gaan, omdat er te veel 'claims' zijn geweest in het afgelopen jaar".
"Hmm.. ok.. maar waarom staan in onze brief dan 2 andere redenen?"
"Uhm.. dat weet ik niet"
"Waarom gaan de premies voor heel Montana omhoog omdat een paar mensen te veel claims hebben gemaakt, terwijl dat net een reden is om de premies van die mensen te verhogen?"
"Uhm.. dat is een beslissing die door de raad van bestuur wordt genomen... meer weet ik ook niet"
"Dus of er een geldige reden is of niet, de premie gaat sowieso omhoog?"
"Dat is correct, ik kan je wel doorverbinden met een vertegenwoordiger die je een nieuw plan kan aanraden gebaseerd op jouw budget"
"We hebben nu al de laagste premie die er beschikbaar is, dus tijd ga ik daar niet mee verliezen... thank you and goodbye"
GRRR niks aan te doen dus, vanaf juni gaat onze premie met 20% omhoog. Nu denk je misschien dat 150 dollar toch niet zoveel is, maar bij onze verzekering is een 'deductible' van $10 000 m.a.w. de eerste 10 000 dollar aan medische kosten per jaar moeten we zelf ophoesten, dus in principe, zolang we geen echte medisch noodgeval hebben zullen we die verzekering nooit gebruiken... dan is 1800 dollar per jaar opeens wel heel veel he?
Om de familie toch een beetje gerust te stellen: We hebben ook een HSA, dat is een speciale spaarrekening die aftrekbaar is van de belastingen, en met een relatief hoge rente. Alle ziektekosten die we hebben worden met deze rekening betaald, en als we geen kosten hebben verdienen we op het geld in die rekening ook nog rente.
Daarnaast hebben we ook nog een 'accident insurance' ($35/maand), die de eerste $5000 aan kosten dekt bij een ongeval (minus $100 deductible).
In het afgelopen jaar hebben we welgeteld $0.00 naar onze ziekteverzekering doorgestuurd, en in het afgelopen jaar ben ik 28 geworden en mijn vrouw 31. Dat zou geen reden moeten zijn om onze premie te verhogen, dus bellen we maar naar de verzekering.
Na een half uur spreken we eindelijk met iemand aan de andere lijn, en deze persoon weet ons te vertellen dat "de premies voor heel de staat Montana naar omhoog gaan, omdat er te veel 'claims' zijn geweest in het afgelopen jaar".
"Hmm.. ok.. maar waarom staan in onze brief dan 2 andere redenen?"
"Uhm.. dat weet ik niet"
"Waarom gaan de premies voor heel Montana omhoog omdat een paar mensen te veel claims hebben gemaakt, terwijl dat net een reden is om de premies van die mensen te verhogen?"
"Uhm.. dat is een beslissing die door de raad van bestuur wordt genomen... meer weet ik ook niet"
"Dus of er een geldige reden is of niet, de premie gaat sowieso omhoog?"
"Dat is correct, ik kan je wel doorverbinden met een vertegenwoordiger die je een nieuw plan kan aanraden gebaseerd op jouw budget"
"We hebben nu al de laagste premie die er beschikbaar is, dus tijd ga ik daar niet mee verliezen... thank you and goodbye"
GRRR niks aan te doen dus, vanaf juni gaat onze premie met 20% omhoog. Nu denk je misschien dat 150 dollar toch niet zoveel is, maar bij onze verzekering is een 'deductible' van $10 000 m.a.w. de eerste 10 000 dollar aan medische kosten per jaar moeten we zelf ophoesten, dus in principe, zolang we geen echte medisch noodgeval hebben zullen we die verzekering nooit gebruiken... dan is 1800 dollar per jaar opeens wel heel veel he?
Om de familie toch een beetje gerust te stellen: We hebben ook een HSA, dat is een speciale spaarrekening die aftrekbaar is van de belastingen, en met een relatief hoge rente. Alle ziektekosten die we hebben worden met deze rekening betaald, en als we geen kosten hebben verdienen we op het geld in die rekening ook nog rente.
Daarnaast hebben we ook nog een 'accident insurance' ($35/maand), die de eerste $5000 aan kosten dekt bij een ongeval (minus $100 deductible).
dinsdag 15 april 2008
Winter, Lente of Zomer???
Geregeld hoor je hier zeggen "If you don't like the weather, wait 5 minutes". Ik weet dat je dit gezegde wel in meerdere plaatsen hoort, maar de laatste tijd lijkt het toch echt waar te zijn. Je zal op een bepaald moment een lekker zonnetje zien, om dan 5 minuten daarna opeens in het midden van een woeste sneeuwstorm te belanden. De temperaturen schommelen ook heel hevig. Begin vorige week was er 's morgens terug sneeuw aan de grond en werd het overdag's niet warmer dan een 5-tal graden, om dan tegen het weekend opeens uit te komen op 79F ofte 26C!! En nu zijn de temperaturen weer de dieperik in gedoken... gisteren 23C, vandaag 5C :(
Met het warme weer was het weekend natuurlijk schitterend. Zaterdag heb ik zowaar de ski's vanonder het stof gehaald, maar de bindingen zijn precies niet meer wat ze geweest zijn: 3 keer is een ski van mijn voet gegaan (zonder te vallen) en kon ik op 1 ski de berg afdalen!
Zondag was het de sluitingsdag van Snowbowl (het lokale skigebied), en dat staat altijd garant voor verkleedpartijen, gratis barbecue en openbare dronkenschap. Met de zomerse temperaturen konden we zelfs comfortabel in t-shirt en korte broek snowboarden (zolang je niet viel op de koude sneeuw natuurlijk). Eigenlijk spijtig dat de skigebieden allemaal dicht zijn want er ligt echt nog heel veel sneeuw in de bergen, maar de sluitingen zouden te maken hebben met het feit dat de beren rond deze tijd uit hun winterslaap beginnen te ontwaken. Ach ja... dan maar gewoon te voet naar boven (of met de snowmobile :P)
Met het warme weer was het weekend natuurlijk schitterend. Zaterdag heb ik zowaar de ski's vanonder het stof gehaald, maar de bindingen zijn precies niet meer wat ze geweest zijn: 3 keer is een ski van mijn voet gegaan (zonder te vallen) en kon ik op 1 ski de berg afdalen!
Zondag was het de sluitingsdag van Snowbowl (het lokale skigebied), en dat staat altijd garant voor verkleedpartijen, gratis barbecue en openbare dronkenschap. Met de zomerse temperaturen konden we zelfs comfortabel in t-shirt en korte broek snowboarden (zolang je niet viel op de koude sneeuw natuurlijk). Eigenlijk spijtig dat de skigebieden allemaal dicht zijn want er ligt echt nog heel veel sneeuw in de bergen, maar de sluitingen zouden te maken hebben met het feit dat de beren rond deze tijd uit hun winterslaap beginnen te ontwaken. Ach ja... dan maar gewoon te voet naar boven (of met de snowmobile :P)
maandag 31 maart 2008
Seattle part II
Ons 2e bezoek aan Seattle is alweer een paar dagen gedaan. We zijn dinsdag ochtend vertrokken vanuit Missoula en hebben I-90 westwaarts genomen.
Via Lookout Pass en de 4th of July Pass zijn we Washington State ingereden, waar we na een paar uur rijden gestopt zijn bij het Ginkgo Petrified Forest. Zoals de naam al doet vermoeden kan je hier versteende bomen bezichtigen (eigenlijk gewoon een paar boomstammen die uitgegraven zijn en onder een metalen rooster liggen). De boomsoorten gaan van Ginkgo tot dennebomen tot walnootbomen. Wel raar dat er zo'n grote verschillen tussen boomsoorten waren, en best wel raar dat er vroeger dichte bossen groeiden op deze plaats, want nu groeit er enkel sagebrush (salie struiken). Best wel de moeite om eens te zien, vooral omdat er voor de rest op dit stuk weg in Eastern Washington niks te zien is, al moet ik wel zeggen dat het visitor center zelf nog gesloten was, dus veel informatie hebben we niet kunnen vinden..
Na het petrified forest zijn we dan verder westwaarts gereden over I-90 en de laatste bergpas: Snoqualmie pass. Het hele stuk tot aan deze pass was mooi en zonnig, maar op de pas zelf was het stevig aan het sneeuwen, hoewel het wel niet op de baan zelf bleef liggen. Na Snoqualmie pass is het dan bergaf tot in Seattle.
We gingen deze keer bij familie logeren, en hoewel ze eerder hadden gezegd dat ze vlakbij het centrum wonen bleek uiteindelijk dat ze ten noorden van Everett wonen, een 40 minuten noordwaarts van Seattle. We zijn dan maar eerst gestopt in Bellevue om een eetplaats te vinden. De keuze viel op een Japans Sushi restaurant (genaamd "I Love Sushi"), eigenlijk mijn eerste echte keer dat ik Sushi at, en dat viel echt reuze mee!
De volgende ochtend zijn we in Everett de Boeing fabriek gaan bezoeken. Als vliegtuig freak was dit natuurlijk een hoogtepunt van de reis, maar we waren wel een beetje teleurgesteld door de prijs (15 dollar p/p) en door de irritante propaganda technieken. De gallerij was ook niet echt de moeite maar de toer zelf is echt wel aan te bevelen, je mag dan de eigenlijke fabriekshal bezoeken, waar ze bezig zijn te werken aan widebodies: 747's, 777's en zelfs de nieuwe 787 (de 767 hebben we niet gezien)
Woensdag namiddag zijn we dan naar Seattle gereden, we hebben er het Klondike Gold Rush Museum bezocht, zogezegd het kleinste nationale park in de USA. Het is een klein museum (gratis!) waar je informatie kan vinden over de gold rush in Alaska die voor de meeste mensen in Seattle begon, gezien de schepen van daar vertrokken. Daarna hebben we de fish ladder bezocht aan de Chittenden Locks. Er zijn een paar vensters onderwater geinstalleerd waar je de migrerende zalmen kan zien voorbij zwemmen.
's Avonds zijn we dan naar "Brouwer's" gegaan, een soort Belgisch cafe/restaurant waar je een heleboel Belgische bieren van de tap kan drinken, en nog veel meer uit het flesje. Ze hebben er ook een paar Belgische gerechten, zoals mosselen friet en stoofvlees en dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden: niet 100% authentiek maar best wel smakelijk!
Showing our muscles / mussels: mosselen, frieten en Belgisch Bier
Donderdag zijn we eerst bij Bottleworks (bierwinkel) gestopt in Freemont om Belgische bieren in te slagen. Daarna zijn we naar het international district gegaan. Eerst in een Hong Kong restaurant lunch gegeten, en daarna naar Uwajimaya, een soort asiatische supermarkt, waar we ook een heleboel asiatische ingredienten hebben ingeslagen.
We zijn dan naar de waterkant gegaan om bij Elliot's oesters te gaan proeven. Om 15u begint daar het 'happy hour', en tussen 15u en 15u30 kan je dan oesters proeven voor 50 cent per oester. Je kan wel niet kiezen welke oester, maar als je aan de oesterbar zelf gaat zitten en je een paar keer bestelt dan zal de 'shucker' je wel een paar varieteiten laten proeven. (De shucker is de persoon die de oesters opent)
Daarna terug richting Everett, waar we nog even gestopt zijn bij een Trader Joe's om wat "Two Buck Chuck" wijn te kopen :)
Vrijdag ochtend werden we wakker met zowaar een beetje sneeuw aan de grond, en dat in Seattle eind maart! Het was tijd om terug naar Montana te rijden, en deze keer gingen we via Highway 2 over Steven's Pass oostwaarts rijden, om zo langs Leavenworth te gaan. Het eerste stuk weg was goed te doen, met wat lichte natte sneeuw, maar vanaf Steven's Pass en bergafwaarts begon het almaar harder te sneeuwen. We zijn gestopt in Leavenworth onder zware sneeuwval, maar eigenlijk deed dat het dorpje meer recht aan want het is volledig gebouwd in Beierse / Tiroolse stijl! Heel raar om je opeens in het midden van de Alpen te bevinden!
Na een middelmatig middageten (knackwurst en weinkraut) zijn we dan verder gereden richting I-90, maar we moesten eerst nog wel een 2e berpag over: Blewett Pass. De sneeuw ging harder en harder vallen en de wegen werden gevaarlijk glad.. voor ons 'Montanans' geen probleem, maar voor andere blijkbaar dus wel.. we zaten vast achter een lange rij auto's die amper 20 mijl/uur reden en geregeld reden we langs auto's die van de weg waren gegleden enz..
Uiteindelijk zijn we toch via I-90 thuis geraakt, maar het heeft de hele weg gesneeuwd dus in plaats van 7-8 uur heeft de trip bijna 12 uur geduurd!
Via Lookout Pass en de 4th of July Pass zijn we Washington State ingereden, waar we na een paar uur rijden gestopt zijn bij het Ginkgo Petrified Forest. Zoals de naam al doet vermoeden kan je hier versteende bomen bezichtigen (eigenlijk gewoon een paar boomstammen die uitgegraven zijn en onder een metalen rooster liggen). De boomsoorten gaan van Ginkgo tot dennebomen tot walnootbomen. Wel raar dat er zo'n grote verschillen tussen boomsoorten waren, en best wel raar dat er vroeger dichte bossen groeiden op deze plaats, want nu groeit er enkel sagebrush (salie struiken). Best wel de moeite om eens te zien, vooral omdat er voor de rest op dit stuk weg in Eastern Washington niks te zien is, al moet ik wel zeggen dat het visitor center zelf nog gesloten was, dus veel informatie hebben we niet kunnen vinden..
Na het petrified forest zijn we dan verder westwaarts gereden over I-90 en de laatste bergpas: Snoqualmie pass. Het hele stuk tot aan deze pass was mooi en zonnig, maar op de pas zelf was het stevig aan het sneeuwen, hoewel het wel niet op de baan zelf bleef liggen. Na Snoqualmie pass is het dan bergaf tot in Seattle.
We gingen deze keer bij familie logeren, en hoewel ze eerder hadden gezegd dat ze vlakbij het centrum wonen bleek uiteindelijk dat ze ten noorden van Everett wonen, een 40 minuten noordwaarts van Seattle. We zijn dan maar eerst gestopt in Bellevue om een eetplaats te vinden. De keuze viel op een Japans Sushi restaurant (genaamd "I Love Sushi"), eigenlijk mijn eerste echte keer dat ik Sushi at, en dat viel echt reuze mee!
De volgende ochtend zijn we in Everett de Boeing fabriek gaan bezoeken. Als vliegtuig freak was dit natuurlijk een hoogtepunt van de reis, maar we waren wel een beetje teleurgesteld door de prijs (15 dollar p/p) en door de irritante propaganda technieken. De gallerij was ook niet echt de moeite maar de toer zelf is echt wel aan te bevelen, je mag dan de eigenlijke fabriekshal bezoeken, waar ze bezig zijn te werken aan widebodies: 747's, 777's en zelfs de nieuwe 787 (de 767 hebben we niet gezien)
Woensdag namiddag zijn we dan naar Seattle gereden, we hebben er het Klondike Gold Rush Museum bezocht, zogezegd het kleinste nationale park in de USA. Het is een klein museum (gratis!) waar je informatie kan vinden over de gold rush in Alaska die voor de meeste mensen in Seattle begon, gezien de schepen van daar vertrokken. Daarna hebben we de fish ladder bezocht aan de Chittenden Locks. Er zijn een paar vensters onderwater geinstalleerd waar je de migrerende zalmen kan zien voorbij zwemmen.
's Avonds zijn we dan naar "Brouwer's" gegaan, een soort Belgisch cafe/restaurant waar je een heleboel Belgische bieren van de tap kan drinken, en nog veel meer uit het flesje. Ze hebben er ook een paar Belgische gerechten, zoals mosselen friet en stoofvlees en dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden: niet 100% authentiek maar best wel smakelijk!
Showing our muscles / mussels: mosselen, frieten en Belgisch Bier
Donderdag zijn we eerst bij Bottleworks (bierwinkel) gestopt in Freemont om Belgische bieren in te slagen. Daarna zijn we naar het international district gegaan. Eerst in een Hong Kong restaurant lunch gegeten, en daarna naar Uwajimaya, een soort asiatische supermarkt, waar we ook een heleboel asiatische ingredienten hebben ingeslagen.
We zijn dan naar de waterkant gegaan om bij Elliot's oesters te gaan proeven. Om 15u begint daar het 'happy hour', en tussen 15u en 15u30 kan je dan oesters proeven voor 50 cent per oester. Je kan wel niet kiezen welke oester, maar als je aan de oesterbar zelf gaat zitten en je een paar keer bestelt dan zal de 'shucker' je wel een paar varieteiten laten proeven. (De shucker is de persoon die de oesters opent)
Daarna terug richting Everett, waar we nog even gestopt zijn bij een Trader Joe's om wat "Two Buck Chuck" wijn te kopen :)
Vrijdag ochtend werden we wakker met zowaar een beetje sneeuw aan de grond, en dat in Seattle eind maart! Het was tijd om terug naar Montana te rijden, en deze keer gingen we via Highway 2 over Steven's Pass oostwaarts rijden, om zo langs Leavenworth te gaan. Het eerste stuk weg was goed te doen, met wat lichte natte sneeuw, maar vanaf Steven's Pass en bergafwaarts begon het almaar harder te sneeuwen. We zijn gestopt in Leavenworth onder zware sneeuwval, maar eigenlijk deed dat het dorpje meer recht aan want het is volledig gebouwd in Beierse / Tiroolse stijl! Heel raar om je opeens in het midden van de Alpen te bevinden!
Na een middelmatig middageten (knackwurst en weinkraut) zijn we dan verder gereden richting I-90, maar we moesten eerst nog wel een 2e berpag over: Blewett Pass. De sneeuw ging harder en harder vallen en de wegen werden gevaarlijk glad.. voor ons 'Montanans' geen probleem, maar voor andere blijkbaar dus wel.. we zaten vast achter een lange rij auto's die amper 20 mijl/uur reden en geregeld reden we langs auto's die van de weg waren gegleden enz..
Uiteindelijk zijn we toch via I-90 thuis geraakt, maar het heeft de hele weg gesneeuwd dus in plaats van 7-8 uur heeft de trip bijna 12 uur geduurd!
maandag 17 maart 2008
Kickers bouwen en St Paddy's day
Zaterdag ben ik na 2 en een halve week nog eens gaan snowboarden. Ik ben naar Lolo Pass gegaan, langs highway 12 op de grens van Montana en Idaho. Het voordeel van deze plaats: bergen sneeuw en bijna geen mensen. Het nadeel: er zijn geen skiliften!
Normaal gezien klimmen we gewoon te voet door de sneeuw naar boven, maar deze keer had ik afgesproken met iemand die een snowmobile bezit dus dat viel heel goed mee :)
We hebben een mooie kicker gebouwd en zijn daarover gelanceerd. Ik ben zelf niet de beste snowboarder als het op jumps aankomt, maar ben er toch in geslaagd om een 360 te draaien, en een paar indy 180's enz.
Kicker Bouwen:
Ikke:
Het kan natuurlijk niet altijd goed aflopen:
Vandaag (maandag) is het natuurlijk terug werken geblazen, ondanks mijn stijve en pijnlijke spieren (al die jumps eisen hun tol!), maar eigenlijk is het vandaag ook een beetje een feestdag, want het is Saint Patrick's Day. Deze feestdag wordt vooral door de Ierse immigranten gevierd en is een dag die in het teken staat van alles wat Iers is. Zo moet je vandaag iets groens dragen (ik heb een groene trui aan), anders wordt je 'gepitst'. Vanavond wordt er Corned Beef & Cabbage gegeten, en zal er ook een Iers biertje gedronken worden (Guinnes of Harp ofzo).
Happy St Patrick's Day!!
Normaal gezien klimmen we gewoon te voet door de sneeuw naar boven, maar deze keer had ik afgesproken met iemand die een snowmobile bezit dus dat viel heel goed mee :)
We hebben een mooie kicker gebouwd en zijn daarover gelanceerd. Ik ben zelf niet de beste snowboarder als het op jumps aankomt, maar ben er toch in geslaagd om een 360 te draaien, en een paar indy 180's enz.
Kicker Bouwen:
Ikke:
Het kan natuurlijk niet altijd goed aflopen:
Vandaag (maandag) is het natuurlijk terug werken geblazen, ondanks mijn stijve en pijnlijke spieren (al die jumps eisen hun tol!), maar eigenlijk is het vandaag ook een beetje een feestdag, want het is Saint Patrick's Day. Deze feestdag wordt vooral door de Ierse immigranten gevierd en is een dag die in het teken staat van alles wat Iers is. Zo moet je vandaag iets groens dragen (ik heb een groene trui aan), anders wordt je 'gepitst'. Vanavond wordt er Corned Beef & Cabbage gegeten, en zal er ook een Iers biertje gedronken worden (Guinnes of Harp ofzo).
Happy St Patrick's Day!!
dinsdag 11 maart 2008
Terug van weggeweest
Zondagavond laat ben ik terug gekomen uit Belgie na een trip van ongeveer 18 uur. Het was weer leuk om de familie en vrienden te zien, om een paar Belgische biertjes te drinken, en om wat Belgische/Franse gerechten te eten (Mosselen Friet, Stoofvlees, Frituur-eten, Escargots, ..).
Intussen hebben we alweer 2 nieuwe trips gepland:
Binnen 2 weken gaan we weer naar Seattle, deze keer met ons neefje Justin. We gaan ter ere van zijn 'middle school graduation'. Hij is nog niet echt veel in grote steden geweest (1 dag in Salt Lake City en 2 dagen in Orlando, waar hij volgens we hebben verstaan eigenlijk niks van het stadsleven heeft gezien). Het zal dus zeker interessant zijn om hem mee te nemen naar het International District (een soort van China town), en naar de zoo want hij heeft nog nooit een echte olifant gezien!
In mei vliegen we naar Atlanta met onze miles van United. We logeren er bij een vriendin, dus eigenlijk een bijna kostenloze vakantie! Aan exacte plannen hebben we nog niet gedacht, maar we zouden een beetje the deep south gaan verkennen: Georgia, Alabama, Mississippi, Louisiana etc... To be continued...
Intussen hebben we alweer 2 nieuwe trips gepland:
Binnen 2 weken gaan we weer naar Seattle, deze keer met ons neefje Justin. We gaan ter ere van zijn 'middle school graduation'. Hij is nog niet echt veel in grote steden geweest (1 dag in Salt Lake City en 2 dagen in Orlando, waar hij volgens we hebben verstaan eigenlijk niks van het stadsleven heeft gezien). Het zal dus zeker interessant zijn om hem mee te nemen naar het International District (een soort van China town), en naar de zoo want hij heeft nog nooit een echte olifant gezien!
In mei vliegen we naar Atlanta met onze miles van United. We logeren er bij een vriendin, dus eigenlijk een bijna kostenloze vakantie! Aan exacte plannen hebben we nog niet gedacht, maar we zouden een beetje the deep south gaan verkennen: Georgia, Alabama, Mississippi, Louisiana etc... To be continued...
vrijdag 22 februari 2008
Weer naar Belgie
Het is officieel: Volgende week ben ik weer in Belgie! Ik heb een 'goedkoop' ticket gevonden met United voor 592 dollar... dat is het minste dat ik ooit betaald heb. Ik vertrek op donderdag 28 februari (dus ben ik in Belgie op vrijdag de 29e), en ik keer terug op zondag 9 maart.
Hier nog een foto van deze ochtend... de maan lijkt wel een noot op de notenbalk te zijn:
Hier nog een foto van deze ochtend... de maan lijkt wel een noot op de notenbalk te zijn:
donderdag 21 februari 2008
woensdag 6 februari 2008
Blacktail of Superbowl?
Vorige zondag was natuurlijk de superbowl, maar voor ons kon het niet opwegen tegen de roep van het witte goud. We waren op Blacktail Mountain bij Kalispell, een skigebied waar we nog nooit geweest waren, en het was zeker een positieve ervaring. Het terrein is er zeker niet zo extreem als Snowbowl of 'the backside of Discovery', maar er waren schitterende sneeuwcondities, weinig volk, super vriendelijke mensen en tussen een paar sneeuwbuien door zelfs een beetje zon. Wanneer zondagnamiddag de weinige mensen die er waren verdwenen om de wedstrijd te gaan bekijken hadden we praktisch de volledige berg voor onszelf en zeg nu zelf, kan dat opwegen tegen een bende dikzakken die wat met elkaar liggen worstelen voor een rugbybal? :P
De sneeuw blijft intussen gewoon vallen in de bergen, en ook vannacht wordt er weer 'up to 3 feet of snow' (=90cm) verwacht rond de bergpassen. Vrijdag gaan we naar Big Sky en Moonlight Basin ten zuiden van Bozeman. Deze 2 skigebieden hebben een gezamenlijke lift en samen vormen ze 1 van de grootste skigebieden in Noord Amerika. Ook daar verwachten ze zware sneeuwval morgen en overmorgen dus poeder condities zijn gegarandeerd!
De sneeuw blijft intussen gewoon vallen in de bergen, en ook vannacht wordt er weer 'up to 3 feet of snow' (=90cm) verwacht rond de bergpassen. Vrijdag gaan we naar Big Sky en Moonlight Basin ten zuiden van Bozeman. Deze 2 skigebieden hebben een gezamenlijke lift en samen vormen ze 1 van de grootste skigebieden in Noord Amerika. Ook daar verwachten ze zware sneeuwval morgen en overmorgen dus poeder condities zijn gegarandeerd!
donderdag 31 januari 2008
To Snow Or Not To Snow
De laatste dagen staan weer in het teken van zware sneeuw stormen maar ondanks de waarschuwingen is er hier in de vallei nog niet veel gevallen. Het heeft wel heel de dag een beetje gesneeuwd maar uiteindelijk hebben we amper een tweetal cm nieuwe sneeuw gekregen. Volgens de berichten zijn we wel de uitzondering, want rondom ons gaat het van 20cm in de Bitterroot vallei tot meer dan een meter op Lookout Pass, waar ze deze ochtend zowaar de pas even hadden afgesloten.
Dit weekend zijn we uitgenodigd op Blacktail Mountain voor onze snowboardmontana.org resort reviews, dus morgen vertrekken we richting Kalispell tot zondag. Volgend weekend zijn we dan weer uitgenodigd in Big Sky dus dan logeren we in Bozeman.
Dit weekend zijn we uitgenodigd op Blacktail Mountain voor onze snowboardmontana.org resort reviews, dus morgen vertrekken we richting Kalispell tot zondag. Volgend weekend zijn we dan weer uitgenodigd in Big Sky dus dan logeren we in Bozeman.
woensdag 23 januari 2008
De Slingbox
Sinds vorige week hebben we een Slingbox (met dank aan mijn moeder!). Het betreft een apparaat dat je aansluit aan je kabelbox en dat dan het signaal over je router verstuurt naar je computer. In ons geval wilden we een Slingbox om al onze kanalen te kunnen bekijken in onze slaapkamer (of keuken of in mijn bureau) zonder voor een extra set-top-box te betalen. Via je computer kan je niet alleen de kanalen bekijken, maar je kan ook de kanalen veranderen, en als je een dvr hebt kan je die zelfs bedienen vanop je computer (je kan dan pauzeren, opnemen enz). Het leuke aan de Slingbox is dat je die zelfs vanop internet kan bereiken, dus in principe kan ik van eender waar in de wereld kabel tv van thuis bekijken (en veranderen).
Er zou een update voor de software volgen in de komende maanden waarmee je zelfs zonder dvr je programma's zou kunnen pauzeren (en opnemen?).
Het enige nadeel is dat de Slingbox hetzelfde kanaal gebruikt als dat van je tv, dus als je via je computer het kanaal verandert dan verandert dat ook voor diegene die tv aan het bekijken is. Ik denk dat ze wel een nieuwe Slingbox gaan lanceren met ingebouwde tuner, maar dat gaat dan waarschijnlijk ook weer veel meer kosten (en ik weet niet of je dan je kabel maatschappij moet contacteren om het toestel te programmeren?).
De Slingbox is in ieder geval goed op tijd aangekomen, want veel komen we niet buiten met de koude temperaturen (weer -20 deze ochtend).
Oh, by the way: ik heb wat nieuwe foto's geupload op onze foto site
Er zou een update voor de software volgen in de komende maanden waarmee je zelfs zonder dvr je programma's zou kunnen pauzeren (en opnemen?).
Het enige nadeel is dat de Slingbox hetzelfde kanaal gebruikt als dat van je tv, dus als je via je computer het kanaal verandert dan verandert dat ook voor diegene die tv aan het bekijken is. Ik denk dat ze wel een nieuwe Slingbox gaan lanceren met ingebouwde tuner, maar dat gaat dan waarschijnlijk ook weer veel meer kosten (en ik weet niet of je dan je kabel maatschappij moet contacteren om het toestel te programmeren?).
De Slingbox is in ieder geval goed op tijd aangekomen, want veel komen we niet buiten met de koude temperaturen (weer -20 deze ochtend).
Oh, by the way: ik heb wat nieuwe foto's geupload op onze foto site
maandag 21 januari 2008
Bitter
Deze week staat in het teken van het woord "Bitter":
1. Bitterroot Resort: Vorige week waren we uitgenodigd op een (mogelijk) toekomstig skigebied een beetje verder zuidwaarts op Highway 93.
Elk groot project heeft zijn voor -en tegenstanders en zo ook met het Bitterroot resort. De voorstanders zien natuurlijk uit naar een nieuw skigebied met snelle liften en de grootste 'vertical drop' in Noord Amerika (van de top van Lolo Peak op 2850m - zichtbaar van onze vallei - tot de vallei bodem op 1000m), terwijl de tegenstanders liever ongerepte natuur en stilte zouden willen zien.
Om de lokale bewoners te overhalen om toch voor het resort te stemmen nodigen ze op verschillende dagen van de week mensen uit om het gebied te komen bezichtigen, en te skien/snowboarden. Zo was het donderdag onze beurt, en werden we met de snowcat op de berg gereden (er staan nog geen skiliften). Met een gids mochten we dan het gebied snowboarden (elke keer terug naar de top met de snowcat), en tijdens de middag kregen we ook nog eens gratis lunch aangeboden.
2. Bitterkoud:
Zaterdagnacht hebben we hier een onvervalste blizzard gehad met zware rukwinden, sneeuwval en een inval van ijskoude arctische lucht. De sneeuwval is nu gestopt en de winden zijn geminderd, maar de koude lucht is nog versterkt: deze ochtend is het een bittere -23C. Nog niet de koudste temperatuur die ik hier heb meegemaakt, maar we zijn er niet ver vanaf (mijn eerste winter hier in 2005-2006 was het -27).
1. Bitterroot Resort: Vorige week waren we uitgenodigd op een (mogelijk) toekomstig skigebied een beetje verder zuidwaarts op Highway 93.
Elk groot project heeft zijn voor -en tegenstanders en zo ook met het Bitterroot resort. De voorstanders zien natuurlijk uit naar een nieuw skigebied met snelle liften en de grootste 'vertical drop' in Noord Amerika (van de top van Lolo Peak op 2850m - zichtbaar van onze vallei - tot de vallei bodem op 1000m), terwijl de tegenstanders liever ongerepte natuur en stilte zouden willen zien. Om de lokale bewoners te overhalen om toch voor het resort te stemmen nodigen ze op verschillende dagen van de week mensen uit om het gebied te komen bezichtigen, en te skien/snowboarden. Zo was het donderdag onze beurt, en werden we met de snowcat op de berg gereden (er staan nog geen skiliften). Met een gids mochten we dan het gebied snowboarden (elke keer terug naar de top met de snowcat), en tijdens de middag kregen we ook nog eens gratis lunch aangeboden.
2. Bitterkoud:
Zaterdagnacht hebben we hier een onvervalste blizzard gehad met zware rukwinden, sneeuwval en een inval van ijskoude arctische lucht. De sneeuwval is nu gestopt en de winden zijn geminderd, maar de koude lucht is nog versterkt: deze ochtend is het een bittere -23C. Nog niet de koudste temperatuur die ik hier heb meegemaakt, maar we zijn er niet ver vanaf (mijn eerste winter hier in 2005-2006 was het -27).
dinsdag 8 januari 2008
Winter in MT
Hier zijn 2 typische foto's van onze winter. De eerste foto is genomen vanop de heuvel achter ons huis richting Lolo Peak en de Bitterroot vallei: Na warme nacht is het weer afgekoeld en komen de sneeuwwolken weer opzetten.
De tweede foto is later die dag op de baan.
De tweede foto is later die dag op de baan.
zondag 6 januari 2008
Het nieuwe jaar
Het nieuwe jaar is intussen ingezet: Gelukkig nieuwjaar aan wie ik het nog niet gewenst heb!
Het leven hier in West Montana gaat rustig zijn gangetje... tijdens de week zo veel mogelijk werk in zo weinig mogelijk tijd gedaan krijgen, om dan de rest van de tijd zo veel mogelijk door te brengen in de sneeuw en de bergen.
Het weer hier is nu al een tijdje heel consistent: De bergen krijgen gemiddeld om de andere dag een verse lading sneeuw, terwijl in de vallei het relatief droog blijft door het schaduweffect van de bergen. Het weer schijnt zich hier in de vallei om de 2 weken te herhalen: We krijgen wat sneeuw, dan is het een tijdje droog en ijskoud, dan warmt het plots op voor een dag of twee waardoor de sneeuw begint te smelten, en dan sneeuwt het weer een beetje.
Zo was het ook de afgelopen week: Vorig weekend een 10-tal cm sneeuw, maandag tot woensdag ijskoud, donderdag opwarming tot 0 graden, vrijdagavond opeens harde wind en een temperatuur die van -1 om 15u plots opliep naar +8 (!) rond 22u, en gisteren en vandaag is het weer wat aan het sneeuwen.
Het leven hier in West Montana gaat rustig zijn gangetje... tijdens de week zo veel mogelijk werk in zo weinig mogelijk tijd gedaan krijgen, om dan de rest van de tijd zo veel mogelijk door te brengen in de sneeuw en de bergen.
Het weer hier is nu al een tijdje heel consistent: De bergen krijgen gemiddeld om de andere dag een verse lading sneeuw, terwijl in de vallei het relatief droog blijft door het schaduweffect van de bergen. Het weer schijnt zich hier in de vallei om de 2 weken te herhalen: We krijgen wat sneeuw, dan is het een tijdje droog en ijskoud, dan warmt het plots op voor een dag of twee waardoor de sneeuw begint te smelten, en dan sneeuwt het weer een beetje.
Zo was het ook de afgelopen week: Vorig weekend een 10-tal cm sneeuw, maandag tot woensdag ijskoud, donderdag opwarming tot 0 graden, vrijdagavond opeens harde wind en een temperatuur die van -1 om 15u plots opliep naar +8 (!) rond 22u, en gisteren en vandaag is het weer wat aan het sneeuwen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
