Via Lookout Pass en de 4th of July Pass zijn we Washington State ingereden, waar we na een paar uur rijden gestopt zijn bij het Ginkgo Petrified Forest. Zoals de naam al doet vermoeden kan je hier versteende bomen bezichtigen (eigenlijk gewoon een paar boomstammen die uitgegraven zijn en onder een metalen rooster liggen). De boomsoorten gaan van Ginkgo tot dennebomen tot walnootbomen. Wel raar dat er zo'n grote verschillen tussen boomsoorten waren, en best wel raar dat er vroeger dichte bossen groeiden op deze plaats, want nu groeit er enkel sagebrush (salie struiken). Best wel de moeite om eens te zien, vooral omdat er voor de rest op dit stuk weg in Eastern Washington niks te zien is, al moet ik wel zeggen dat het visitor center zelf nog gesloten was, dus veel informatie hebben we niet kunnen vinden..
Na het petrified forest zijn we dan verder westwaarts gereden over I-90 en de laatste bergpas: Snoqualmie pass. Het hele stuk tot aan deze pass was mooi en zonnig, maar op de pas zelf was het stevig aan het sneeuwen, hoewel het wel niet op de baan zelf bleef liggen. Na Snoqualmie pass is het dan bergaf tot in Seattle.
We gingen deze keer bij familie logeren, en hoewel ze eerder hadden gezegd dat ze vlakbij het centrum wonen bleek uiteindelijk dat ze ten noorden van Everett wonen, een 40 minuten noordwaarts van Seattle. We zijn dan maar eerst gestopt in Bellevue om een eetplaats te vinden. De keuze viel op een Japans Sushi restaurant (genaamd "I Love Sushi"), eigenlijk mijn eerste echte keer dat ik Sushi at, en dat viel echt reuze mee!
De volgende ochtend zijn we in Everett de Boeing fabriek gaan bezoeken. Als vliegtuig freak was dit natuurlijk een hoogtepunt van de reis, maar we waren wel een beetje teleurgesteld door de prijs (15 dollar p/p) en door de irritante propaganda technieken. De gallerij was ook niet echt de moeite maar de toer zelf is echt wel aan te bevelen, je mag dan de eigenlijke fabriekshal bezoeken, waar ze bezig zijn te werken aan widebodies: 747's, 777's en zelfs de nieuwe 787 (de 767 hebben we niet gezien)
Woensdag namiddag zijn we dan naar Seattle gereden, we hebben er het Klondike Gold Rush Museum bezocht, zogezegd het kleinste nationale park in de USA. Het is een klein museum (gratis!) waar je informatie kan vinden over de gold rush in Alaska die voor de meeste mensen in Seattle begon, gezien de schepen van daar vertrokken. Daarna hebben we de fish ladder bezocht aan de Chittenden Locks. Er zijn een paar vensters onderwater geinstalleerd waar je de migrerende zalmen kan zien voorbij zwemmen.
's Avonds zijn we dan naar "Brouwer's" gegaan, een soort Belgisch cafe/restaurant waar je een heleboel Belgische bieren van de tap kan drinken, en nog veel meer uit het flesje. Ze hebben er ook een paar Belgische gerechten, zoals mosselen friet en stoofvlees en dat moest natuurlijk uitgeprobeerd worden: niet 100% authentiek maar best wel smakelijk!
Showing our muscles / mussels: mosselen, frieten en Belgisch Bier
Donderdag zijn we eerst bij Bottleworks (bierwinkel) gestopt in Freemont om Belgische bieren in te slagen. Daarna zijn we naar het international district gegaan. Eerst in een Hong Kong restaurant lunch gegeten, en daarna naar Uwajimaya, een soort asiatische supermarkt, waar we ook een heleboel asiatische ingredienten hebben ingeslagen.
We zijn dan naar de waterkant gegaan om bij Elliot's oesters te gaan proeven. Om 15u begint daar het 'happy hour', en tussen 15u en 15u30 kan je dan oesters proeven voor 50 cent per oester. Je kan wel niet kiezen welke oester, maar als je aan de oesterbar zelf gaat zitten en je een paar keer bestelt dan zal de 'shucker' je wel een paar varieteiten laten proeven. (De shucker is de persoon die de oesters opent)
Daarna terug richting Everett, waar we nog even gestopt zijn bij een Trader Joe's om wat "Two Buck Chuck" wijn te kopen :)
Vrijdag ochtend werden we wakker met zowaar een beetje sneeuw aan de grond, en dat in Seattle eind maart! Het was tijd om terug naar Montana te rijden, en deze keer gingen we via Highway 2 over Steven's Pass oostwaarts rijden, om zo langs Leavenworth te gaan. Het eerste stuk weg was goed te doen, met wat lichte natte sneeuw, maar vanaf Steven's Pass en bergafwaarts begon het almaar harder te sneeuwen. We zijn gestopt in Leavenworth onder zware sneeuwval, maar eigenlijk deed dat het dorpje meer recht aan want het is volledig gebouwd in Beierse / Tiroolse stijl! Heel raar om je opeens in het midden van de Alpen te bevinden!
Na een middelmatig middageten (knackwurst en weinkraut) zijn we dan verder gereden richting I-90, maar we moesten eerst nog wel een 2e berpag over: Blewett Pass. De sneeuw ging harder en harder vallen en de wegen werden gevaarlijk glad.. voor ons 'Montanans' geen probleem, maar voor andere blijkbaar dus wel.. we zaten vast achter een lange rij auto's die amper 20 mijl/uur reden en geregeld reden we langs auto's die van de weg waren gegleden enz..
Uiteindelijk zijn we toch via I-90 thuis geraakt, maar het heeft de hele weg gesneeuwd dus in plaats van 7-8 uur heeft de trip bijna 12 uur geduurd!
2 opmerkingen:
Deze post te lezen was zalig. Het riep heel veel herinneringen op! Thanks for sharing.
Leuk verslag om te lezen ja. En ook voor mij riep het superveel herinneringen op!
Een reactie posten